Նամակ «Ավրորայի» հերոսին.

«Ավրորայի» հերոսներ. Բոլորը նրանց շնորհակալություն են հայտնում, մի քանի օր հիշում նրանց մասին և հետո մոռանում թե արած լավ գործերի, թե իրենց մասին: Ու՞մ է պետք սա: Հաստատ ոչ «Ավրորայի» հերոսներին: Նրանց պետք չեն այդ շնորհակալական խոսքերը: Թե՛ Մարգարիտ Բարանկիցեի, թե՛ Թոմ Քաթինայի, թե՛ Սայիդա Ղուլամ Ֆաթիմայի և Բերնարդ Կինվիի արածները շատ անգնահատելի են այն ամենի համեմատ ինչ մարդիկ տալիս են նրանց և ոչ մի շնորհակալություն այդքան չարժե, ինչքան նրանց արածը:
 
«Ավրորայի» հերոսների նպատակն ու ցանկությունն է մարդկանց մեջ սերմանել այն բարությունը, որը իրենք են տածում մարդկանց հանդեպ: Անշահախնդիր օգնելու, փրկելու և խնամելու կարողությունը մտցնել մարդկանց մեջ, ովքեր մոռանալու փոխարեն իրենք կսկսեն մարդկանց օգնել: «Ավրորայի» հերոսների նպատակն է մարդկանց մեջ մտցնել այն գաղափարը, որ օգնելով շրջապատին, օգնում են իրենց երկրին, մարդկությանն ու ամբողջ մոլորակին:
 

Նրանք ցանկանում են ցույց տալ, որ լավ գործ անելու համար կապ չունի ո՛չ կրոնը, ո՛չ մաշկի գույնը և ոչ էլ ազգությունը: Ինչ որ բան անելու համար նաև պարտադիր չէ լինել յուրահատուկ կարողություններով օժտված, հարուստ կամ բարձր կոչում ունեցող: Բոլորս էլ կարող ենք անել ինչ-որ բան Երկիր մոլորակը փոխելով դեպի լավը, միայն թե պետք է սկսենք գիտակցել դա:
 
Չեմ ուզում շնորհակալություն հայտնել «Ավրորայի» հերոսներին, այլ ուզում եմ նրանց արած բարի գործերը լինեն վարակիչ շրջապատի մարդկության համար:

Արթուր Մոսոյան
-------------------------------------------------------------------------------------
Հրապարակվել է Mediamax.am-ում

Մի լուսանկարի պատմություն.

Սովորական օր էր: GIPA-յի 5-րդ թրենինգի օրը: Թրենինգի ժամանակ ստացանք հանձնարարությունները, վերցրեցինք ֆոտոխցիկ և դուրս եկանք քաղաք:

Երբ ֆոտոխցիկը ձեռքդ շրջում ես քաղաքում՝ փնրտելով հետաքրքիր կադրեր, արդեն իսկ ադրենալինիդ չափաբաժինը հասնում է ամենաբարձրին: Իսկ երբ հենց այդ ժամանակ որսում ես հետաքրքիր կադր, ոգևորությանդ չափ ու սահման չկա: Այդ օրը իմ մոտ ստացված լուսանկարներից էր պապիկի այս լուսանկարը:

Նրա կողքով ուղղակի անցնելն անհնար էր: Պապիկ, ով աշխատում է՝ չբողոքելով նրանից, որ աշխատանք չկա: Այդ պահին նա սպասում էր իր հաջորդ հաճախորդին, ճանփա դնելով նախորդին:

Լուսանկարն ուշադրության արժանացավ նաև Jamnews-ի կազմապերպած մրցույթում, ժյուրիի որոշմամբ հաղթելով այն : Չնայաց մրցույթը Նոր տարվա թեմայով էր, բայց հնարավորություն կար փոքրիկ պատմվածքի շնորհիվ լուսանկարը կապել Նոր տարվա հետ: Ահա այդ պատմվածքը(հորինված է).

«Կոտրված սիրտ, հուզված աչքեր, ցրտից մրսած ձեռքեր...
Պապիկը ցանկանում էր լիարժեք դիմավորել վրա հասնող Նոր տարին: Այդ գալիք տարին պապիկի համար յոթանասուներորդն է այս դառը, բայց միաժամանակ գեղեցիկ, խնդիրներով լի, բայց հաղթանակի յուրօրինակ զգացողություններով զարդարված կյանքում:
Նախորդ վաթսունինը Նոր տարիները ոչ լավ, բայց ոչ էլ վատ անցկացրած պապիկի դեմքը խոսում է իր փոխարեն: Միայնակ, խռոված աշխարհից...: Այդ աչքերը տեսել են ամեն ինչ, սիրտը՝ զգացել: Բայց նրա երազանքն է՝ դիմավորել իր կյանքի 100-րդ Ամանորը ավելի ուրախ, քան հիմա է...»

Վերջում ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել Jamnews-ին մրցույթի կազմակերպման համար: Իսկ պապիկին մաղթում եմ քաջ առողջություն և երկար տարիների կյանք😘😘


Արթուր Մոսոյան