Ավարտվեց եվրոպական ֆուտբոլի էլ կլասիկոն, և ավարտվեց մրցավարի հաղթանակով: Այս հանդիպումը ՉԼ-ում մինչ այժմ կայացած կարևորագույն և կենտրոնական հանդիպումն էր, որի վրա մրցավարները պիտի մաքսիմալ ուշադրություն դարձնեին: Այս նյութը գրում եմ որպես «Ռեալի» երկրպագու, բայց կփորձեմ հնարավորին չափ անկեղծ ու անկողմակալ լինել այս հույզերի տարափի մեջ:
«Բավարիա»-ի և «Ռեալ»-ի միջև կայացած առաջին խաղի սկզբից էլ պարզ էր, որ այս խաղերում ավելի մեծ դեր են ունենալու մրցավարները և հենց մրցավարական առաջին սխալը կարող էր ճակատագրական լինել թիմերի համար: Մի քանի րոպեում, դաշտում տեղի ունեցած զարգացումները հոգեբանորեն փոխեց երկու թիմերին էլ, սակայն «Ռեալ»-ը չնսեմացնելով այն կոչումը, որը կրում է, կարողացավ հաղթող դուրս գալ այդ պայքարում թե հոգեպես, և թե վերջնական արդյունքով:
Երկրորդ խաղը կրկին սկսվեց նույն սցենարով: Մրցավարի սխալն այս անգամ հաջողությամբ օգտագործեց Բավարիան: Որոշ ֆուտբոլասերների կարծիքով միայն թույլ թիմերին գոլ խփող Ռոնալդուի գոլը հանդիպումը տեղափոխեց լրացուցիչ: Իսկ նրանց, ովքեր ասում են մրցավարի ցույց տված կարմիր քարտերը տեղին չէին, կասեմ՝ արագ հակագրոհը կանգնացնողին ի՞նչ պատիժ տալ, կամ շատ կոպիտ ձևով ֆեպի խաղացողի վրա գնացողի՞ն:
Ավելացված ժամանակում ամեն ինչ ունեցավ իր տրամաբանական ավարտը: Չնայած Ռոնալդուի գոլը խաղից դուրս էր, բայց դա ոչինչ չի նշանակում: Դա չհաշվեր մրցավարը, ուրիշն էին խփելու: Իսկ ահա Մարսելոյի և Ասենսիոյի անցումները դաշտի կենտրոնից մինչև Բավարիայի դարպասը՝ հիասքանչ ավարտ էր «Ռեալ»-ի երկրպագուների համար:
Չնայած այս երկու պարտություններին, Բավարիայից հիանալի խաղ ցուցադրեց Նոյերը: Նա 2 խաղերում ընդհանուր կատարել է 16 սեյվ, որը խոսում է նրա բարձր կարգի մասին: Դա ռեկորդային ցուցանիշ է, երկու խաղերից կազմված պայքարում ոչ մի դարպասապահ չի կարողացել այդքան անգամ փրկել իր թիմին:
Ինչև, շնորհակալություն եմ հայտնում երկու թիմին էլ հիանալի ֆուտբոլի համար: Իսկ ՈՒԵՖԱ-ն թող սկսի մտածել խաղերի ընթացքում կրկնապատկերների ցուցադրման մասին, թե չէ մոտ ապագայում ֆուտբոլը կկորցնի իր երբեմնի հմայքը...
Արթուր Մոսոյան
